Binnenkort start er een nieuwe internetsite over voetbal. Over het hoe en wat mag ik waarschijnlijk nog niks verklappen, maar het kind in mij vindt het leuk om al wel vast te vermelden dat ik ‘gevraagd ben’ om daar zo af en toe een stukje voor te schrijven.
Om met een bekend typetje van Koot en Bie, dat vroeger altijd geheimzinnig grijnzend van ijdeltuiterij opdook tijdens de formatie, te spreken: "mijn naam wordt genoemd, ja. Inderdaad."
Enfin. Deze week aan mij, en zo’n twintig andere ‘op grond van hun toon’ geselecteerde webloggers, de taak om alvast een proefstukje te leveren, zodat de hoofdredactie een beetje in de peiling kan krijgen wat voor vlees ze in de Kuip hebben gehaald. Want ‘met grappige toon’ een zwaar narcistisch weblog schrijven is 1 ding, iets zinnigs uitkramen over voetbal is heel wat anders. Vooral als zo’n stukje niet langer mag zijn dan 250 woorden en er een totalverbot geldt voor de ‘ik-vorm’.
Ja, je hoort het goed. Ik, Ich, moi, mag niet schrijven in de IK-vorm.
Over uitdagingen gesproken.
Enfin, daar zit ik dus. Vanavond, in mijn glazen schrijfhok op mijn dakterras, waar het overigens regent dat het klettert, het ene na het andere shaggie weg te paffen zonder dat me ook maar de geringste ingeving te binnen schiet om zo’n stukje uberhaupt te beginnen.
Serieus, schrijven over anderen, voetballers dan ook nog, zonder dat ik persoonlijk mag interacteren, valt me zwaar. Toch heb ik een poging gewaagd. Komt ie:
(O ja, en het moest ook nog grappig zijn, en actueel, met een of meerdere linkjes erbij naar officiele nieuwsberichten – the horror).
Foppe’s Eleven
Volgens Jan Mulder speelde Ryan Babel zaterdagavond een ‘blinder‘, zoals de Engelsen dat noemen. En ook Royston Drenthe, de voornaamste smaakmaker van het tournooi, noemde Babel in de finale unstoppable. Babel was niet de enige. Werkelijk alles op het veld wat oranje droeg steeg tijdens de finale in de Euroborg ver boven zichzelf uit. Nadat Servie in de eerste 8 minuten van de 2e helft 3 dotten van kansen op de gelijkmaker om zeep had gebracht, en Babel in de 60 minuut de dodelijke 2-0 aantekende, werd laatstgenoemde tot overmaat van vreugde ook nog eens op de hak gelopen door de gevaarlijkste Servier tot dantoe. Als getroffen door een mortier weggelopen uit een drama van Shakespeare kronkelde Babel over de grond. Briljant. Peijnenburg van eigen deeg: Rood voor de Servier!
Daarna was het driedubbele scharen troef op de Hollandsche flanken en werd de wedstrijd met onvervalst galleryplay sensationeel uitgetiktact.
Met een 4-1 recordscore op het conto mocht de onder Surinaamse vlaggen bedolven selectie de beker in ontvangst nemen uit handen van de Heizeldrama-matchwinnaar Michel Platini.
En ik zeg dan ook welgemeend: Gefeliciteerd Jong Oranje! Met de beste wedstrijd van jullie seizoen.
Dat de talentvolste selectie van het tournooi, die van Portugal, een penalty is onthouden tegen Nederland, daar hebben we het verder niet meer over. Voetbal is oorlog. En daarin is niet de beste de winnaar, maar de winnaar de beste.
En zoals jullie in Nederland plegen te zeggen: dat is logisch.
Garrincha
Zo. Geen woord teveel. En ik er toch maar mooi stiekem de ik-vorm ingemanoevreerd. Plus mijn geambieerde nickname op die site: Garrincha.
Als er een voetballer was die het ging om de schoonheid ipv het resultaat dan is hij het wel. Ik kan honderdduizend anekdotes over ‘m vertellen, en ze zijn allemaal even mooi, maar dat doe ik later.
Als ik definitief ben opgenomen in de selectie.
Plukdenacht 